ಗುರುಗಳೆ ಶುಭೋದಯ🙏
ಯಾವಾಗ ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು ಮೊದಲು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಈ ಆಲೋಚನೆಯ ಸುಂದರಿಯ ಹಿಂದೆ ಓಡಿ ಹೋಗುವ ಈ ಮನ್ಮಥ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಗೆ ತರುವುದೇ ಒಂದು ಅರ್ಧ ತಾಸಿನ ಕೆಲಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೂಡ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿತ್ತಿದ್ದುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲಾ.ಆದರೂ ಕತ್ತಿ ಮೊಂಡಾಗಿದ್ದರೂ ಯುದ್ಧದ ಉತ್ಸಾಹ ಹರಿತವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಒದ್ದಾಡಿ ಉರುಳಾಡಿ ಅವರನ್ನು ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲಾ.ಆದರೆ ಇವತ್ಯಾಕ್ಕೋ ಇದು ಅತಿರೇಖವೆನ್ನಿಸಿ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಇವರಿಬ್ಬರು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಓಡಿ ಹೋಗಬಾರದೆಂದು ಸುರುವಿನಿಂದಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.ಎಲ್ಲವೂ ಸಸೂತ್ರವಾಗಿತ್ತು ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ…..ಅರೇ ಆದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿದೇ ಎಂದೆನಿಸುವ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದೊಳಗೆ ಇವರಿಬ್ಬರು ಆಗಲೇ ಒಳನುಗ್ಗಿಯಾಗಿತ್ತು ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ …ಅರೆರೆ ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ ಅವನ ಬರುವಿಕೆಯೇ ಚಂದವೇನು,ಅವನ ಬರುವಿಕೆಗೂ ಅವಳ ಕಾಯುವಿಕೆಗೂ ಎಂತಹ ಸಾಮ್ಯತೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನೇ ಮರೆಸಿಬಿಡುವಷ್ಟು ಪ್ರಖರ.ಆದರೆ ಎವತ್ತು ಎಚ್ಚರವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನಾನು ಕೂಡ ದ್ರಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಹದ್ದಿನಂತೆ.ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ ಗುರುಗಳೆ…!!!!
ಆ ಆಲೋಚನೆ ಬಂದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುವ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಬೆಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೂದಲೆಳೆದಂತಿತ್ತು.ನಾನಂತೂ ಇದನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿಭಾವದಿಂದ ಕುಳಿತು ನೋಡುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತನಾಗಿ ,ಇಷ್ಟು ದಿನ ಬೇಕಾಯಿತಲ್ಲಾ ಇವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡಲು.ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ನನ್ನ ಅಹಂಕಾರವೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣಾಯಿತು ಎಂತಹ ವಿಚಿತ್ರ ಸೋಜಿಗವನ್ನು ನಮ್ಮೊಳಗಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ನಾವು.ಯಪ್ಪಾ ಆ ಆಲೋಚನೆ ಬರುವುದು ಒಂದು ಆಮೇಲೆ ಎರಡಾಗಿ ಎರಡು ಮೂರಾಗಿ ಮೂರೂ ನೂರಾಗುವುದನ್ನ ಸಾಕ್ಷಿ ಭಾವದಿಂದ ನೋಡುವುದೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸುತು ಗುರುಗಳೆ.
ಇವಿಷ್ಟು ನಡೆಯುವಾಗ ದೇಹದಲ್ಲೊಂದು ಬದಲಾವಣೆ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಬಲವಾದ ಅಯಸ್ಕಾಂತೀಯ ಶಕ್ತಿ ನನ್ನನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿತ್ತು,ನಾನು ಕುಳಿತ ಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿತ್ತೆಂದೆರೆ ನಿಜವಾದ ಒಂದು ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಅನುಭವ.ಬೆನ್ನು ಮೂಳೆ ನೇರವಾಗಿತ್ತು ದೇಹ ಕೆಳಗಡೆಗೆ ಎಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ( ಅದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಗುರುಗಳೆ)
ಕೊನೆಗೆ ತುಂಬಾ ಬಲಿತು ಹಣ್ಣಾದ ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ಒಂದು ಮಾಲೆ ಗೋಚರವಾಯಿತು.ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು.

To know more – click here

ಸುಮಾರು ಎರಡು ಎರಡೂವರೆ ಇರಬಹುದೇನೋ ಆವತ್ತು.ವಾತಾವರಣ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಕಾವು ಜಾಸ್ತಿ ಇತ್ತು ಹಾಗಾಗಿ ಅವತ್ತು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವ ಮನಸ್ಸಾಗದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಪುಸ್ತಕದ ಹಾಳೆ ತಿರುವುತ್ತಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಎಂದಿನಂತೆ ಇರಲಿಲ್ಲಾ ಅನ್ನುವುದು ಆಗಲೇ ತಿಳಿದಿತ್ತಾದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ.ಅದ್ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಣ್ಣುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಭಾವ ಒಳಗಿಂದೊಳಗೆ ಹರಿಯಲಾರಂಬಿಸಿತು.ನಾನು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲವೂ ಅದಾಗಿಯೇ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು ತಕ್ಷಣ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದ ಹೇಗೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲವೂ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು ದಿನಂಪ್ರತಿ ಅದೊಂದು ಮೌನಕ್ಕಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ..ಆಲೋಚನಾ ರಹಿತ ಮೌನ ,ಆದರೆ ಅದು ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಅದರ ಪರಿಚಯ ತೋರಿಸಿತ್ತೇ ವಿನಹ ಅದರ ಪೂರ್ಣ ಪರಿಚಯವಿರಲಿಲ್ಲಾ.ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಕಷ್ಟವಾದರೂ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ಅದು ಆವತ್ತು ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯಾವ ರೀತಿ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಿಂದರೆ ರಾತ್ರಿ ಇಡೀ ನಿದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಯಾವ ರೀತಿ ಮಂಜು ಮಂಜಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಬಯಸುತ್ತದೋ ಹಾಗೆ.ಆದರೆ ಆವತ್ತು ಮಲಗುವ ಮನಸ್ಸಾಗದೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೇ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುವ ಬಯಕೆ. ಹಾಗೇ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ಅಲ್ಲೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಗ್ಯಾಪ್ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟೆ.ಅದೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿತ್ತಾದರೂ ಅದ್ಯಾವುದೂ ನಾನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲಾ..ಎಲ್ಲವೂ ಅದಾಗಿಯೇ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು.ಹಾಗೆ ಮಲಗಿದ್ದವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಿದ್ರಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಜ್ನಾವಸ್ಥೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನನಗೊಂದು ಕರೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಯಾರೆಂದು ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳು ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವರು ಕರೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಹೇಗೆ ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ರೀತಿ ಭಾವೋದ್ವೇಗಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೋ ಅದೇ ಭಾವೋದ್ವೇಗ,ಹರ್ಷ,ಗಡಿಬಿಡಿ,ಗೌರವಯುಕ್ತ ಭಯ ಅಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಒಂದಂಶವೂ ಕೂಡ ಬದಲಾವಣೆಯಿರಲಿಲ್ಲಾ,ಹಾಗೆ ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದೆ ,ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಹೇಗಿದ್ದೀರಾ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಏನು ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಅಭ್ಯಾಸ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ‌,ಮನಸ್ಸು ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಹ ಹ ಸರ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಧ ಸತ್ಯ ಅರ್ಧ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹೇಳುವಾಗ ಆಗುವ ಕಳ್ಳತನದ ಭಾವದ ಅರಿವು ಅಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮೂಡಿತ್ತು ನನ್ನ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ…ಆದರೆ ಅದ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಗಮನಿಸಿದರೂ ಗಮನಿಸದಂತೆ ಅವರು ನೇರವಾಗಿ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದು ಅವರ ಮಾತಿನ ಕಡೆ ಇನ್ನೇನೂ ಗಮನ ಕೊಡಬೇಕೆನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಾಳಾದ ನೆಟ್ವರ್ಕ್ ಕೈ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತದೆ..ಕೊಂಚ ಗಲಿಬಿಲಿ ಗೊಂಡು ಹೊರಗೋಡಿಬಂದು ಸರ್ ಸರ್ ಕ್ಷಮಿಸಿ ನೆಟ್ವರ್ಕ್ ಇರಲಿಲ್ಲಾ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಎಂದು ನಿವೇದಿಸಿದಾಗ ಅವರು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕೆಲವೊಂದು ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲಾ ಅದು ಒಂದೇ ಸಲ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನನಗೆ ಆಗ ಆದ ಹತಾಶೆ ಹಾಗೂ ಬೇಸರ ಈಗಲೂ ಕೂಡ ನೆನಪಿದೆ,ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿತ್ತು ಅವರೇನೋ ಗಹನವಾದ ವಿಚಾರವನ್ನೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ..ನಾನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತಡಮಾಡದೆ ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ ನಾನೇ ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ದಯನೀಯವಾಗಿ ಅಂಗಲಾಚಿದೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿ ಎಂದು.ನನ್ನ ದಯನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಂಶು ಮತ್ತೆ ಆ ವಿಚಾರ ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿಯವರಗೆ ನನ್ನ ಸೋಲೆಂದರೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರ ಹೇಳುವ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಆ ಕರೆ ಕಟ್ ಆಗುತ್ತದೆ.ಅದು ಯಾವ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಕಟ್ ಆಗಿತ್ತೋ ಅದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮತ್ತೆ ರಿಟರ್ನ್ ಕರೆ ಮಾಡಿದಾಗ ನನಗೆ ಖಚಿತವಾಗಿತ್ತು ಇನ್ನು ಆ ವಿಚಾರ ಅವರು ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲಾ ಎಂದು. ಅದು ಹಾಗೆಯೇ ಆಯಿತು ಕೂಡ ಅವರು ಆ ವಿಚಾರ ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೇನೋ ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ನಾನು ಈ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಜ್ನೆಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ ಯಾವಾಗ ಇಲ್ಲಿನ ಅರಿವು ಆಗಲು ಆರಂಭವಾಯಿತೋ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವರ ಮಾತು ಸ್ಥಬ್ಧವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಯಿತು. ಆ ಅರಿವು ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂತು ಎಂದು ಅರಿವಾಗಿದ್ದೆ ತಡ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಭಾಷಣೆಗೆ ಕೊಂಡಿಯಗಿದ್ದ ಆ ಕರೆ ಧಿಡೀರನೆ ಕಟ್ ಆಯಿತು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಗಾದ ಹತಾಶೆ ಬೇಸರ ನೋವು ಹೇಳಲಸದಳ.
ನೀವು ನಂಬುತ್ತೀರೋ ಬಿಡುತ್ತೀರೋ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಇಷ್ಟೊಂದು ವಿಚಾರ ಕೇವಲ ಒಂದು ಸೆಕೆಂಡಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಸೆಕೆಂಡಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಏನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇರುವ ಕಾರಣ ಸೆಕೆಂಡನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದೇನೆ..
ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಬಂದ ಕರೆ ಇಂದ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲವೂ ನೈಜವಾಗಿತ್ತು..ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ದ್ರಶ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲಾ,ಯಾವುದೇ ಶಬ್ದಗಳೂ ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲಾ,ಮೊಬೈಲ್ ಇರಲಿಲ್ಲಾ,ನಾನು ಮಲಗಿದ್ದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲಾ,ಅಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕಂಡ ನೆನಪೂ ಇಲ್ಲಾ,ನನಗೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದರೂ ಅರಿವೂ ಇಲ್ಲಾ ,ಎಲ್ಲವೂ Empty ಆಗಿತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಜೊತೆ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆ ಅಷ್ಟೆ.ಒಂದು ಸ್ಪೇಸ್ ಒಳಗಡೆ ಇದಿಷ್ಟು ನಡೆದ ಅನುಭವ.ಯಾವಾಗ ನನಗೆ ನನ್ನ ಶರೀರದ ಅರಿವಾಗಲು ಆರಂಭವಾಯಿತೋ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಇದಿಷ್ಟು ವಿಚಾರ ನನಗೆ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿತ್ತು( ಹಾಗೆಯೇ ನನಗೆ ೧೦೦೦% ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇದೆ ಅದು ನಡೆದಿತ್ತು ಕೂಡ).
ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದು ಕನಸಾಗಿರಲಿಲ್ಲಾ!
ಯಾವ ಚಲನಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಬಂದ ಇಂಪ್ರೆಷನ್ ಕೂಡ ಅಲ್ಲಾ!
ಅಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ನನ್ನ ಗುರುಗಳೆ ಆಗಿದ್ದರೂ,ಎಲ್ಲವೂ ನನಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೆನಪಿತ್ತು. ನನಗೆ ಅಂತಹ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಅಥವ ಇದು ಕನಸೋ ಅನ್ನುವ ಭ್ರಮೆಯೂ ಬರಲಿಲ್ಲಾ ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾನು ತೀರ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಕೆಲವೊಂದು ಈ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಕೇವಲ ಒಂದು ಬಾರಿ ಅಲ್ಲಾ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ. ಹಾಗೇಯೇ ಯಾವುದನ್ನೂ ಕೂಡ ಸುಲಭವಾಗಿ ಒಪ್ಪುವವನೂ‌ ನಾನಲ್ಲಾ,ಹೆತ್ತ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುರುಗಳ ಬಳಿ ಬಂದವನು ನಾನು..ಹಾಗಾಗಿ ಆದಾಗಲೇ ಅವರ ಈ ರೀತಿಯ ಶಕ್ತಿಯ ಅರಿವಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಆದರೇ ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಹೇಳಿದ ವಿಚಾರ ಕೇಳಲಾಗದಷ್ಟು ಅಶಕ್ತನಾದೆನಲ್ಲಾ ಎಂಬ ನಿರಾಸೆ ಉಂಟಾಯಿತು.ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಅರಿವಿನಿಂದ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆಂದರೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ನಿದ್ದೆ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಅತೀವ ಉತ್ಸಾಹ ನನ್ನಲ್ಲಿತ್ತು,ಆ ಚೈತನ್ಯ ದ ಪ್ರಭಾವ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಎರಡು ದಿನವಾದರೂ ಅದೇ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿದ್ದೆ.
ಇದಾದ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷದಲ್ಲೆ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ನಾನು ಗುರುಗಳಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಹಾಕಿದೆ..ಅವರು ಅದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಉತ್ತರ ಅದರ screen shot ಇಲ್ಲೇ ಕೆಳಗೆ ವೇರ್ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದ ಅವರ ಶಿಕ್ಷಣ ,ಅವರ ಪ್ರೀತಿ,ಅವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ….ಅವರು ಈ ರೀತಿಯಾದ ಹಲವಾರು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ..ಅವರ ಶಿಕ್ಷಣ ದ ಪ್ರಖರತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಜ್ಯೋತಿ ಮಂದವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಮಗಿದ್ಯಾವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲಾ..ನಾವು ನಮ್ಮ ಅರಿವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡದ್ದೇ ಆದಲ್ಲಿ ಅವರು ನಮಗೆ ಇನ್ನೊಂದು Dimension ತೋರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ದವಿದ್ದಾರೆ..ಆದರೆ ನಾವು ಇನ್ನೂ ಈ Ego, attitude, lifestyle, etc. ಇಂದ ಹೊರಬರದೇ ಕೇವಲ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಲಿಕೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿದ್ದೇವೆಂಬ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ Ego boost ಮಾಡುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಕಣ್ಣೆದುರಿಗಿರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ಯಾವುದೋ ಮೋಡದಾಚೆ ಇರುವ ಭಗವನಂತನನ್ನು ನಮ್ಮ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಹಳಿಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ…ಏನೇ ಇರಲಿ ನಾನೂ ಕೂಡ ನಿಮ್ಮೊಡ ಈ ಆಧ್ಯಾತ್ಮ ಸಾಧನೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇನೆಯೇ ಹೊರತು. ನಿಜವಾದ ತೀವ್ರತೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲಾ..ಎಲ್ಲವೂ ಅವನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಇದನ್ನೂ ಅವನೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ 😊
ಇಂತಹ ಗುರುಗಳ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನುವ Ego ಕೂಡ ಮತ್ತೊಂದು Ego ನಮ್ಮ ego ಬುಟ್ಟಿಗೆ Add ಆದ ಹಾಗಾಗಿದೆ..
ನಿಮಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನನ್ನು ಹೇಳಲಾದಿತು ಗುರುಗಳೆ ..ನಿಮ್ಮ ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಚಿರಋಣಿ.

ಮುಂದಿನ ಸಲ ನಾನು ಕೇವಲ ಕೇಳಿದ್ದ ಹಾಗೂ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದ ಮಹತ್ ಎಂಬುವ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ. ಗುರುವಿನ ಮಹತ್ತನ್ನು ಅರಿಯುವಷ್ಟು ಶಿಷ್ಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಾದಾಗ ಕೇವಲ ಗುರುವಿನ ಆಗಮನದಿಂದಲೇ ಕುಂಡಲಿನಿ ಉದ್ದೀಪನ ಗೊಳ್ಳುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ..ವೇದಾಂತಿಕ ವಿಪಾಸನ‌ ಮಾಡುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆದ ಅನುಭವ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ.‌

ರಿಷಿಟ್ರೈಬ್ ಖಾಯಂ ನಿವಾಸಿ.

Once Lord Rama asked Lord Hanuman, “what is your relationship with me?” and Lord Hanuman answered, “with reference to your body, I am Your servant; as an individual jeevatman, I am part of You as Antaratman as you are the whole; but as the Self, we both are one. This is my firm conviction.” In the path of Sapta Rishi Marga was started by Gurumitra Poornadwithi with the blessings of Maharshi Amara and Rishis.
Here is an interesting nicety about Gurumitra and Poornadwaithi.

To whom we know is Gurumitra but to whom we experience is Poornadwaithi.

All our Gratitude to Gurumitra but adoration to Poornadwaithi. All we experience Vibhutvam, miracles, divine identity as Rishi belong to Poornadwaithi
And all the friendliness, motherliness and teaching guidance we get from Gurumitra. Sharing this as this understanding has to be brought among Sadhaks, Students and Appreciators.

I feel this must be made known to all of those who have done Pranavidya. As Gurumitra himself adores and appreciated Poornadwaithi and living safely in this transmigratory mind n body has several times brought our attention to Tatva Aaradhana, not Vyakti Aaradhana?

So know Gurumitra by his teachings and Knows Poornadwaithi by his Presence.

Humble presentation in the lotus feet of Guru Parampara.

Pallavi K
In the process of becoming
Brahmi Yogamaya

Divya Drushti is the ability to perceive the world with an extra sensory perception. It is that GPS fixed to drive this vehicle of life, which shows the right path (develop an awareness of right and wrong), avoid detours and traffic jams (break unwanted habit patterns through Samskara shuddhi), guides to the fastest route to avoid a traffic jam (Superhuman capacities). 

It is a unique initiative of Rishitribe that aims to enable the kids to identify, develop, nurture, sustain and judiciously apply their innate capabilities. This divine tool empowers them not only to overcome their behavioral shortcomings, to face challenges in life but also to discover their true essence and bloom into good human beings. 

Divyadrishti kriya is diligently curated with an ensemble of mantra, mudra, kriya and abhyasa.  The course is designed in such a way that it provides nourishment to all the Pancha koshas (body, mind and spirit) thus bringing in a holistic approach to tap the potential that is hiding in every child. 

The kriya when practiced every day helps to remove unwanted distractions, calms the mind, brings in focus, improves concentration, sharpens the mind and kindles intuition. 

This program is a prelude to Rishitribe’s “Laghu Gurukulam” that strives to revive the forgotten practices of our Sanatana dharma and also decode the science and rationale behind it to the next generation. 

A Rishi is a title given to someone who has attained enlightenment. They are credited with writing the original Vedic hymns. However, from the post-Vedic tradition of Hinduism to the twenty-first century, they are often regarded as “great yogis” or “sages” who have attained enlightenment and realized the eternal truth after years of intense austerity.
The Jaiminiya Brahmana and Brihadaranyaka Upanishads contain some of the earliest mentions of Rishis. However, in Hinduism, Rishis are the people who have already conquered their human emotions, such as anger, greed, attachment, ego, jealousy, and so on, and can see the supreme reality beyond the materialistic world.
One of the greatest Rishis of all time, Vishwamitra, who wrote the famous Gayatri Mantra, was a Kshatriya (or military caste), whereas Valmiki, the original author of Ramayana, came from a hunter tribe (a lower caste in a sense).
Maharishi, also known as “Maharsi”, is an honorary title bestowed to a Rishi upon attaining the highest level of wisdom and asceticism.
According to Hindu beliefs, they are born very rarely, often once or twice every couple of centuries.
The term Muni is derived from the Sanskrit word “mounam”, which means “to remain silent“. Therefore, a Muni is someone who can control and silence their illogical thoughts.
Munis are a type of philosopher, thinker, and introverted person who usually lives in retirement, meditates and adheres to the vow of noble silence (or, Mauna). They typically live alone and normally do not impart knowledge to others, but stay busy in their own quest of finding the self.
The word “Sadhu” literally translates to “anything that is good” in Sanskrit. Therefore a sadhu is someone who is very good in nature. However, it is a very broad term to interpret their characteristics upon. Sadhu is also used to call holy men who are on the path of seeking enlightenment.
The majority of sadhus are men, but there are a few sects of female sadhus known as Sadhvis.
According to Hindu beliefs, a person is called a Sanyasi when he renounces the world by performing his own funeral to live a meditative life. They do this to live a life without the toxicity of having money, power, prestige, and any kind of family bonding – basically by detaching themselves from society.
Sanyasi believes that the world is an illusion and that all of the joys and pleasures that come from the material world are toxic and never last.

ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಹುಡಿಕಿಕೊಡಿ…

ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದಿರಬಹುದು ನನಗೆ ರಿಷಿಟ್ರೈಬ್ ಪರಿಚಯವಾಗಿ…..ನನಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗೆಗಿನ ಸಣ್ಣ ಕುತೂಹಲ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ….ರಿಷಿಟ್ರೈಬ್ ಪರಿಚಯವಾಗುವ ಮೊದಲು ಒಂದು ಅಧ್ಯಾಯವಾದರೆ ಅದರ ನಂತರದ್ದು ಅನನ್ಯ,ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಅನುಭವ…
ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಾಡಿನ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ಸರಳಿನ‌ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದೂಡಿಕೊಂಡು ಒಳಹೊಕ್ಕಾಗ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ತುಳಸಿಕಟ್ಟೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯ ವಿಗ್ರಹಗಳು,ನೀರಿನ ಜೊತೆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೇ ಸುರಿಸಿ ಸಾಕಿದ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಬೋನ್ಸಾಯ್ ಗಿಡಗಳು…ಅದೆಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಎಂದು ಬೀಗುವ ಬೇವಿನ‌ಮರದ ಗಾಳಿ ಜೊತೆಗೆ ಲೋಬಾನದ ಹೊಗೆ ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ಆವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು…ಇದೆಲ್ಲವ್ವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನನಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ರೀತಿ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಪುರಾತನ ಗರಿಕೆಪ್ರಿಯ‌‌‌…ಇನ್ನೇನು ಇದರ ಅನುಭವ ಆಗುವಾಗಲೆ‌ ಈ ಶತಮಾನದ ಗಾಜಿನ ದೀಪಕ್ಕೆ ಪೈಪೋಟಿ ಕೊಡಲು ಸಿದ್ದವಾಗಿರುವ ಅವರ ಕಣ್ಣಿನ ತೇಜಸ್ಸು ನನ್ನನ್ನು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬರುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು…ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಆದರದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬಂದವರ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಹೊಸದೊಂದು ಅನುಭವ ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದೆ…ಕಷಾಯ ಕೊಟ್ಟ ಕೈಗಳನ್ನಂತು ಮರೆಯುವಂತೆ ಇಲ್ಲಾ..ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರೀತಿ,ಮಮಕಾರವೇ ಮನುಷ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೊಟ್ಟ ಕಷಾಯ ಕುಡಿದು ಗುರುಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿದ್ದೆ.ಒಳಗಿನಿಂದ ಸಣ್ಣದೊಂದು ತಾಳದ ಶಬ್ಧವಾಯಿತು..ಎಲ್ಲರು ಒಳಗೆ ಹೊಗಲು ತಯಾರಾದಾಗ ನನಗೆ ಗುರುಗಳು ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡತೊಡಗಿತ್ತು..ಬಾಗಿಲನ್ನು ಒಳಹೊಕ್ಕಿ ಎಡಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಕುಳ್ಳಗಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೆಣೆದು ಮಾಡಿದ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹಾಸಿದ 4/3ರ ಮರದ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಬಂದವರೊಡನೆ ಕುಶಲೋಪಚರಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ದ್ವಂದ್ವ ಗಳು ಕಾಡಲಾರಂಬಿಸಿದವು..ಸಾಫ಼್ಟ್ ವೇರ್ ಉದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಧರಿಸಿ ಕೂತಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು..ಅವರ ಕೈ ಮೇಲಿನ ಟ್ಯಾಟೂ ವೇ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಲೋಚನೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು…..ಎಂದು ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು…ಅಲ್ಲಿಂದ‌ ನನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗೆಗಿನ ಕುತೂಹಲ ಹಾಗೂ ನಾನು ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಕಲಿತಿದ್ದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಪುಷ್ಟಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು,ಬೇರು ಆಳವಾಗಿ ನೆಲ ಸೇರಿದ್ದು..

ಕಲ್ಲು ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಮಣ್ಣು ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಮರ ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಸೇತು ಭಂದ ರಾಮೇಶ್ವರ, ಗೋಕರ್ಣ ಆಷ್ಟಾಶಿಶ್ಟಿಂಗಳಲ್ಲಿರುವ ದೇವರೂ ದೇವರಲ್ಲಾ
ತನ್ನ ತಾನರಿತೊಡೆ ತಾನೇ ದೇವ ನೋಡಪ್ರಮಾಣ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ…
ಎನ್ನುವ ನಾ ಓದಿದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿದ್ದರು ನನ್ನ ಗುರುಗಳು.. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವರ್ಚಸ್ಸೇ ಒಂದು ರೀತಿಯದ್ದಾದರೆ,ಅವರ ಹಾವಭಾವಗಳು ಇನ್ನೆನನ್ನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು..ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಗುರುವನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದಾಗಲಿ ನನಗಾದ ಅನುಭವವಾಗಲಿ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಾಗುತ್ತಿಲ್ಲಾ‌…ದಿನಕಳೆದಂತೆ ಏನೇನೋ ಹೊಸ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆ ಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವಲ್ಲಿ ಅವರು ಯಸಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದರು…ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ಕೇವಲ ವಿಷಯವನ್ನು ಕಲಿಸದೆ ನಾವೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ನೀಡಿದ್ದು ವಿಶೇಷ… ನಾವೆಲ್ಲಾ ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸಿಗದ ಸಂಜೀವಿನಿ ಭಸ್ತ್ರಿಕಾದಂತಹ ವಿದ್ಯೆಯೊಂದನ್ನು ಕಲಿಯಲು…
ಸಪ್ತಋಶಿಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನಂತು ನಾನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ನಂಬಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲಾ..ಆದರೆ ಅದರ ಆಳಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಪ್ತಋಷಿ ಮಾರ್ಗದ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚೇನು ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲಾ…ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯ,ಪ್ರಶ್ನೆ,ಕೌತುಕ,ಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇಒಂದುಚೂರು ಚ್ಯುತಿ ಬರದಂತೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿಸಿ…ಮಧ್ಯಾನದ ಊಟದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯವರೆಗು ಎಲ್ಲಾ ಜವಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಊರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ,ಕ್ಷೇಮವಾಗಿ ತಲುಪಿದ್ದೀರಾ ಎಂದು ಕೇಳುವವರೆಗೂ ನನಗೆ ಗುರುಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರು ಕಲಿಸಿ ಕೊಟ್ಟವಿದ್ಯೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು….ಮತ್ತೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಬಿಡುವಾದಾಗ ಧ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಸಂಜೀಭಾ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ…1 ರಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ 2000 ದವರೆಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿರದಿದ್ದ ಕೆಲವೊಂದು ಪವಾಡಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಯಾದದ್ದು ಇವತ್ತು ಕಲ್ಪನೆಗೂ ಅಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು…ಗುರುಗಳು ಕಡ್ದಿ ಮುರಿದು ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಗಳು ನನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು…
ಇವತ್ತು ಇಶ್ಟು ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅನುಭವ ವಾದರೂ ಕೂಡ…ಸಾಧನೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳು( ಲಾಭ) ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ನಾನು ಮೂರ್ಖನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಈ ಬಣ್ಣದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ವಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ …ಮಾಡಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಇದ್ದರೂ..ಅವಕಾಶ ಇದ್ದರೂ ಆಲಸ್ಯ‌ ಹಾಗೂ ಚಟಗಳೇ ನನ್ನ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕೆ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಿದೆ….
ನಾಳೆ‌ಇಂದ ಮಾಡುವ
ಮುಂದಿನ ವಾರದಿಂದ ಮಾಡುವ
ಮತ್ತೆ ಮಾಡುವ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಗಳೆ ಗೆದ್ದು ಕೇಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ…..
ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಾದ ಗುರಿ ,ಗುರು ,ಅವಕಾಶ ಇದ್ದರೂ ಕೂಡ ನನ್ನ ಚಂಚಲ ಮನಸ್ಸೇ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ…..
ಆದರೂ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಹುಳ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದೆ…ನಾನೇನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿರಬಹುದೇನೋ,ಅದು ಋಷಿಗಳ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದೋ ಅಥವ ಗುರುಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆನಾದರೂ ಕೋಪ ಇರಬಹುದೇನೊ ಎನ್ನುವ ಒಂದು ಹುಳ….
ನಾನು ಗೊತ್ತಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದರೇ ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ..ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿಗೆ ಬರುವ ಹಾಗೇ ಏನಾದರು ಸಲಹೆ ಕೊಡಿ.

Blog Kannada by Prashant Kulal -Udupi