Once Lord Rama asked Lord Hanuman, “what is your relationship with me?” and Lord Hanuman answered, “with reference to your body, I am Your servant; as an individual jeevatman, I am part of You as Antaratman as you are the whole; but as the Self, we both are one. This is my firm conviction.” In the path of Sapta Rishi Marga was started by Gurumitra Poornadwithi with the blessings of Maharshi Amara and Rishis.
Here is an interesting nicety about Gurumitra and Poornadwaithi.

To whom we know is Gurumitra but to whom we experience is Poornadwaithi.

All our Gratitude to Gurumitra but adoration to Poornadwaithi. All we experience Vibhutvam, miracles, divine identity as Rishi belong to Poornadwaithi
And all the friendliness, motherliness and teaching guidance we get from Gurumitra. Sharing this as this understanding has to be brought among Sadhaks, Students and Appreciators.

I feel this must be made known to all of those who have done Pranavidya. As Gurumitra himself adores and appreciated Poornadwaithi and living safely in this transmigratory mind n body has several times brought our attention to Tatva Aaradhana, not Vyakti Aaradhana?

So know Gurumitra by his teachings and Knows Poornadwaithi by his Presence.

Humble presentation in the lotus feet of Guru Parampara.

Pallavi K
In the process of becoming
Brahmi Yogamaya

Divya Drushti is the ability to perceive the world with an extra sensory perception. It is that GPS fixed to drive this vehicle of life, which shows the right path (develop an awareness of right and wrong), avoid detours and traffic jams (break unwanted habit patterns through Samskara shuddhi), guides to the fastest route to avoid a traffic jam (Superhuman capacities). 

It is a unique initiative of Rishitribe that aims to enable the kids to identify, develop, nurture, sustain and judiciously apply their innate capabilities. This divine tool empowers them not only to overcome their behavioral shortcomings, to face challenges in life but also to discover their true essence and bloom into good human beings. 

Divyadrishti kriya is diligently curated with an ensemble of mantra, mudra, kriya and abhyasa.  The course is designed in such a way that it provides nourishment to all the Pancha koshas (body, mind and spirit) thus bringing in a holistic approach to tap the potential that is hiding in every child. 

The kriya when practiced every day helps to remove unwanted distractions, calms the mind, brings in focus, improves concentration, sharpens the mind and kindles intuition. 

This program is a prelude to Rishitribe’s “Laghu Gurukulam” that strives to revive the forgotten practices of our Sanatana dharma and also decode the science and rationale behind it to the next generation. 

A Rishi is a title given to someone who has attained enlightenment. They are credited with writing the original Vedic hymns. However, from the post-Vedic tradition of Hinduism to the twenty-first century, they are often regarded as “great yogis” or “sages” who have attained enlightenment and realized the eternal truth after years of intense austerity.
The Jaiminiya Brahmana and Brihadaranyaka Upanishads contain some of the earliest mentions of Rishis. However, in Hinduism, Rishis are the people who have already conquered their human emotions, such as anger, greed, attachment, ego, jealousy, and so on, and can see the supreme reality beyond the materialistic world.
One of the greatest Rishis of all time, Vishwamitra, who wrote the famous Gayatri Mantra, was a Kshatriya (or military caste), whereas Valmiki, the original author of Ramayana, came from a hunter tribe (a lower caste in a sense).
Maharishi, also known as “Maharsi”, is an honorary title bestowed to a Rishi upon attaining the highest level of wisdom and asceticism.
According to Hindu beliefs, they are born very rarely, often once or twice every couple of centuries.
The term Muni is derived from the Sanskrit word “mounam”, which means “to remain silent“. Therefore, a Muni is someone who can control and silence their illogical thoughts.
Munis are a type of philosopher, thinker, and introverted person who usually lives in retirement, meditates and adheres to the vow of noble silence (or, Mauna). They typically live alone and normally do not impart knowledge to others, but stay busy in their own quest of finding the self.
The word “Sadhu” literally translates to “anything that is good” in Sanskrit. Therefore a sadhu is someone who is very good in nature. However, it is a very broad term to interpret their characteristics upon. Sadhu is also used to call holy men who are on the path of seeking enlightenment.
The majority of sadhus are men, but there are a few sects of female sadhus known as Sadhvis.
According to Hindu beliefs, a person is called a Sanyasi when he renounces the world by performing his own funeral to live a meditative life. They do this to live a life without the toxicity of having money, power, prestige, and any kind of family bonding – basically by detaching themselves from society.
Sanyasi believes that the world is an illusion and that all of the joys and pleasures that come from the material world are toxic and never last.

ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಹುಡಿಕಿಕೊಡಿ…

ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದಿರಬಹುದು ನನಗೆ ರಿಷಿಟ್ರೈಬ್ ಪರಿಚಯವಾಗಿ…..ನನಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗೆಗಿನ ಸಣ್ಣ ಕುತೂಹಲ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ….ರಿಷಿಟ್ರೈಬ್ ಪರಿಚಯವಾಗುವ ಮೊದಲು ಒಂದು ಅಧ್ಯಾಯವಾದರೆ ಅದರ ನಂತರದ್ದು ಅನನ್ಯ,ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಅನುಭವ…
ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಾಡಿನ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ಸರಳಿನ‌ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದೂಡಿಕೊಂಡು ಒಳಹೊಕ್ಕಾಗ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ತುಳಸಿಕಟ್ಟೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯ ವಿಗ್ರಹಗಳು,ನೀರಿನ ಜೊತೆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೇ ಸುರಿಸಿ ಸಾಕಿದ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಬೋನ್ಸಾಯ್ ಗಿಡಗಳು…ಅದೆಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಎಂದು ಬೀಗುವ ಬೇವಿನ‌ಮರದ ಗಾಳಿ ಜೊತೆಗೆ ಲೋಬಾನದ ಹೊಗೆ ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ಆವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು…ಇದೆಲ್ಲವ್ವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನನಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ರೀತಿ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಪುರಾತನ ಗರಿಕೆಪ್ರಿಯ‌‌‌…ಇನ್ನೇನು ಇದರ ಅನುಭವ ಆಗುವಾಗಲೆ‌ ಈ ಶತಮಾನದ ಗಾಜಿನ ದೀಪಕ್ಕೆ ಪೈಪೋಟಿ ಕೊಡಲು ಸಿದ್ದವಾಗಿರುವ ಅವರ ಕಣ್ಣಿನ ತೇಜಸ್ಸು ನನ್ನನ್ನು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬರುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು…ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಆದರದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬಂದವರ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಹೊಸದೊಂದು ಅನುಭವ ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದೆ…ಕಷಾಯ ಕೊಟ್ಟ ಕೈಗಳನ್ನಂತು ಮರೆಯುವಂತೆ ಇಲ್ಲಾ..ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರೀತಿ,ಮಮಕಾರವೇ ಮನುಷ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೊಟ್ಟ ಕಷಾಯ ಕುಡಿದು ಗುರುಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿದ್ದೆ.ಒಳಗಿನಿಂದ ಸಣ್ಣದೊಂದು ತಾಳದ ಶಬ್ಧವಾಯಿತು..ಎಲ್ಲರು ಒಳಗೆ ಹೊಗಲು ತಯಾರಾದಾಗ ನನಗೆ ಗುರುಗಳು ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡತೊಡಗಿತ್ತು..ಬಾಗಿಲನ್ನು ಒಳಹೊಕ್ಕಿ ಎಡಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಕುಳ್ಳಗಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೆಣೆದು ಮಾಡಿದ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹಾಸಿದ 4/3ರ ಮರದ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಬಂದವರೊಡನೆ ಕುಶಲೋಪಚರಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ದ್ವಂದ್ವ ಗಳು ಕಾಡಲಾರಂಬಿಸಿದವು..ಸಾಫ಼್ಟ್ ವೇರ್ ಉದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಧರಿಸಿ ಕೂತಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು..ಅವರ ಕೈ ಮೇಲಿನ ಟ್ಯಾಟೂ ವೇ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಲೋಚನೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು…..ಎಂದು ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು…ಅಲ್ಲಿಂದ‌ ನನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗೆಗಿನ ಕುತೂಹಲ ಹಾಗೂ ನಾನು ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಕಲಿತಿದ್ದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಪುಷ್ಟಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು,ಬೇರು ಆಳವಾಗಿ ನೆಲ ಸೇರಿದ್ದು..

ಕಲ್ಲು ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಮಣ್ಣು ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಮರ ದೇವರು ದೇವರಲ್ಲಾ
ಸೇತು ಭಂದ ರಾಮೇಶ್ವರ, ಗೋಕರ್ಣ ಆಷ್ಟಾಶಿಶ್ಟಿಂಗಳಲ್ಲಿರುವ ದೇವರೂ ದೇವರಲ್ಲಾ
ತನ್ನ ತಾನರಿತೊಡೆ ತಾನೇ ದೇವ ನೋಡಪ್ರಮಾಣ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ…
ಎನ್ನುವ ನಾ ಓದಿದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿದ್ದರು ನನ್ನ ಗುರುಗಳು.. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವರ್ಚಸ್ಸೇ ಒಂದು ರೀತಿಯದ್ದಾದರೆ,ಅವರ ಹಾವಭಾವಗಳು ಇನ್ನೆನನ್ನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು..ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಗುರುವನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದಾಗಲಿ ನನಗಾದ ಅನುಭವವಾಗಲಿ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಾಗುತ್ತಿಲ್ಲಾ‌…ದಿನಕಳೆದಂತೆ ಏನೇನೋ ಹೊಸ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆ ಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವಲ್ಲಿ ಅವರು ಯಸಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದರು…ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ಕೇವಲ ವಿಷಯವನ್ನು ಕಲಿಸದೆ ನಾವೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ನೀಡಿದ್ದು ವಿಶೇಷ… ನಾವೆಲ್ಲಾ ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸಿಗದ ಸಂಜೀವಿನಿ ಭಸ್ತ್ರಿಕಾದಂತಹ ವಿದ್ಯೆಯೊಂದನ್ನು ಕಲಿಯಲು…
ಸಪ್ತಋಶಿಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನಂತು ನಾನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ನಂಬಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲಾ..ಆದರೆ ಅದರ ಆಳಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಪ್ತಋಷಿ ಮಾರ್ಗದ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚೇನು ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲಾ…ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯ,ಪ್ರಶ್ನೆ,ಕೌತುಕ,ಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇಒಂದುಚೂರು ಚ್ಯುತಿ ಬರದಂತೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿಸಿ…ಮಧ್ಯಾನದ ಊಟದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯವರೆಗು ಎಲ್ಲಾ ಜವಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಊರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ,ಕ್ಷೇಮವಾಗಿ ತಲುಪಿದ್ದೀರಾ ಎಂದು ಕೇಳುವವರೆಗೂ ನನಗೆ ಗುರುಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರು ಕಲಿಸಿ ಕೊಟ್ಟವಿದ್ಯೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು….ಮತ್ತೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಬಿಡುವಾದಾಗ ಧ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಸಂಜೀಭಾ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ…1 ರಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ 2000 ದವರೆಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿರದಿದ್ದ ಕೆಲವೊಂದು ಪವಾಡಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಯಾದದ್ದು ಇವತ್ತು ಕಲ್ಪನೆಗೂ ಅಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು…ಗುರುಗಳು ಕಡ್ದಿ ಮುರಿದು ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಗಳು ನನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು…
ಇವತ್ತು ಇಶ್ಟು ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅನುಭವ ವಾದರೂ ಕೂಡ…ಸಾಧನೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳು( ಲಾಭ) ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ನಾನು ಮೂರ್ಖನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಈ ಬಣ್ಣದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ವಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ …ಮಾಡಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಇದ್ದರೂ..ಅವಕಾಶ ಇದ್ದರೂ ಆಲಸ್ಯ‌ ಹಾಗೂ ಚಟಗಳೇ ನನ್ನ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕೆ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಿದೆ….
ನಾಳೆ‌ಇಂದ ಮಾಡುವ
ಮುಂದಿನ ವಾರದಿಂದ ಮಾಡುವ
ಮತ್ತೆ ಮಾಡುವ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಗಳೆ ಗೆದ್ದು ಕೇಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ…..
ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಾದ ಗುರಿ ,ಗುರು ,ಅವಕಾಶ ಇದ್ದರೂ ಕೂಡ ನನ್ನ ಚಂಚಲ ಮನಸ್ಸೇ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ…..
ಆದರೂ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಹುಳ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದೆ…ನಾನೇನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿರಬಹುದೇನೋ,ಅದು ಋಷಿಗಳ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದೋ ಅಥವ ಗುರುಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆನಾದರೂ ಕೋಪ ಇರಬಹುದೇನೊ ಎನ್ನುವ ಒಂದು ಹುಳ….
ನಾನು ಗೊತ್ತಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದರೇ ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ..ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿಗೆ ಬರುವ ಹಾಗೇ ಏನಾದರು ಸಲಹೆ ಕೊಡಿ.

Blog Kannada by Prashant Kulal -Udupi